در این تحقیق با معرفی پلیمرهای رسانای متداول در سلول های خورشیدی پلیمری و استفاده از نانو ذرات دارای رزونانس پلاسمون سطحی (LSPR , Localized Surface Plasmon Resonance) مانند طلا و نقره، بهبود کارایی سلول های خورشیدی بررسی می گردد. استفاده از نانوذرات طلا و نقره در لایه های مختلف سلول خورشیدی پلیمری مورد بررسی قرار م گیرد. و در نهایت تاثیر ساختار نانوذرات بر روی کارایی سلول بیان می شود.

پیونددهنده مناسب بايد بتواند علاوه بر تأمين الزامات مکانيکي و ايمني ترکيب نهايي پيشرانه، تأثير به¬سزايي در افزايش محتواي انرژي آن نيز داشته باشد. پلي¬بوتا¬دي¬ان با انتهاي هيدروکسيل (HTPB)باوجودبرخورداري از خواص فيزيکي و مکانيکي مناسب، به دليل پرانرژی نبودن (خنثی بودن)در بسياري از موارد جرم مرده محسوب مي‌شود که تأثيري در انرژي کل خروجي ندارد و کارايي ترکيب نهايي پيشرانه را محدود مي‌کند. عامل¬دار کردن HTPBبا افزودن گروه‌هاي عاملي پرانرژي، توجه بسياري از محققان را براي فعاليت در زمينه مواد پرانرژي به خود جلب کرده است.علت این امر افزايش آنتالپي تشکيل فرمول¬بندی و بهبود موازنه کل اکسيژن است. در اين پژوهش ابتدا روش سنتز وخواص رزين HTPBپرانرژي شده توسط اتصال به گروه‌های آزیدی و فروسنی بيان مي‌شود و سپس خواص پيشرانه بر پايه آن مورد بررسي قرار مي‌گيرد. بررسی‌های انجام شده در این پژوهش نشان داد که اتصال گروه‌های پرانرژی آزیدی بهHTPBعلاوه بر افزایش محتوای انرژی، منجر به بهبود خواص مکانیکی نیز می‌شود.اتصال شیمیایی گروه‌های پرانرژی فلزی مانند فروسن به HTPB(به¬جای اختلاط فیزیکی) سبب افزایش نرخ سوزش پیشرانه می‌شود؛چراکه بازده کاتالیزوری بالاتری دارد، درحالی¬که خواص مکانیکی در آن کم و بیش بدون تغییر باقی می‌ماند.

ژلاتین‌متاکریلات یا ژلما حاصل واکنش پلیمر طبیعی ژلاتین و متاکریلات انیدرید است. در این واکنش، ژلاتین توسط متاکریلات عامل¬دار می¬شود. هیدروژل ژلاتین عامل¬دارشده با متاکریلات در سال¬های اخیر با توجه به خواص زیستی و فیزیکی مناسب آن به طور وسیع برای کاربردهای مختلف پزشکی استفاده شده است. هیدروژل ژلما به¬طور گسترده¬ای در مهندسی بافت از جمله مهندسی بافت استخوان، غضروف، قلب و عروق، به-کار می¬رود. این پلیمر در تحقیقات سلول¬های بنیادی، نشانه‌گذاری سلولی، دارورسانی و انتقال ژن و زیست-سازگاری جایگاه ویژه¬ای دارد. سامانه¬های هیدروژل ترکیبی همچنین می¬توانند با مخلوط کردن ژلما با نانوذراتی مانند نانولوله¬های کربنی و اکسیدگرافن و پلیمرهای دیگر برای ایجاد شبکه¬هایی با خواص خاص در کاربردهای زیستی مورد استفاده قرار گیرند. به بیان دیگر، در کنار خاصیت زیست¬سازگاری و زیست¬تخریب¬پذیری این ماده، با استفاده از نانوکامپوزیت¬ها می¬توان به خواص مطلوب دیگر مانند رسانایی و خواص ¬مکانیکی دست یافت. به¬کارگیری نانوکامپوزیت¬های هیدروژلی بر پایه ژلما به دلیل خواص منحصر به فرد، آینده امیدوارکننده¬ای را در کاربرد این مواد در مهندسی پزشکی نوید می¬دهد.

با درنظر گرفتن نیاز مبرم به بهبود روش¬های تشخیص و درمان فعلی، اکنون نانوفناوری در زمینه¬های بسیاری چون سامانه¬های رسانش داروهای نوین، فنون تصویربرداری، داربست¬سازی و جایگزینی استخوان، وسایل پزشکی، درمان سرطان، کنترل اشتها، آزمون¬های تشخیصی، هورمون درمانی و غیره برای درمان انواع بیماری¬های ویژه کاربرد دارد. نانوسامانه¬ها برخلاف سامانه¬های دارورسانی توده می¬توانند برای رهایش دارو وارد سلول شوند. افزون بر این از آنجا که نانومواد می¬توانند در بدن پس از تزریق به چرخش درآیند، آن¬ها قابلیت این را دارند که بیماری را در موضع آن هدف بگیرند.

در سال¬های گذشته، مونوليت¬هاي درشت تخلخل به عنوان نسل جديد و مفيد پليمرهای مورد استفاده در زمينه¬های مختلف در سطح آزمايشگاهي و صنعتي معرفی شده¬اند. اين پليمرها مي¬توانند از مخلوط همگن از مونومرها و حلال-هاي پروژني در داخل قالب تهيه شوند و داراي منافذ يا كانال¬هايي با سرعت جريان بالا هستند كه حلال از داخل آن¬ها با سرعت بالا و فشار متوسط مي¬تواند حركت كند. آن¬ها به علت دارا بودن ساختار متخلخل مي¬توانند در فرایندهاي مختلفي از جمله به عنوان فاز ساكن در انواع مختلف كروماتوگرافي، در راكتورهاي زيستي و در تراشه¬ها كاربرد داشته باشند. عوامل موثر در ساختار متخلخل اين مواد شامل نوع مونومر، نوع اتصال¬دهنده عرضي، زمان و دماي پليمري¬شدن، حلال استفاده شده در پليمري¬شدنو نوع آغازگر استكه با كنترل اين عوامل مي¬توان مونوليت موردنظر را متناسب با كاربرد آن سنتز كرد. اين مقاله مروري كوتاه در مورد انواع مونوليت¬ها و سنتز مونوليت¬هاي پليمري است. همچنين عوامل موثر در سنتز،عوامل تأثیرگذار در ساختار و روش¬هاي عامل¬دار كردن اين مونوليت¬ها بررسي شده است. در انتها بخشیاز كاربردهاي مونوليت¬هاي پليمري معرفي شده است.

پلي¬یورتان¬ها گروه خاصي از مواد پليمري و متفاوت از ساير پلاستيک¬ها هستند. پلي¬یورتان پرانرژي حاصل واکنش بين دي¬اُل¬هاي پرانرژي با شاخه¬ کوتاه و ايزوسيانات¬هاي پرانرژي بوده، محصولات آن¬ها بيشتر جامدات سفت هستند. کامپوزيت¬هاي پلي¬یورتاني حاوي مواد پرانرژي، دسته¬اي از کامپوزيت¬ها هستند که در آن¬ها ذرات جامد انرژي¬زا به¬عنوان فاز پراکنده درون سامانه محمل بر پايه¬ پلي¬یورتان، کامپوزيت را تشکيل مي¬دهد. در طول مدت نگه¬داري و ذخيره¬سازي کامپوزيت پرانرژي، شرايط محيطي بر خواص مکانيکي و عملکردي آن¬ها تأثير منفي مي¬گذارند و باعث افزايش حساسيت و کاهش ايمني آن¬ها شده، اصطلاحاً باعث پيرشدگي اين مواد مي¬شوند. براي بررسي پديده پيرشدگي در کامپوزيت پلي¬یورتاني حاوي مواد پرانرژي، تغييرات خواص مکانيکي، شيميايي یا حرارتي آن¬ها در طول زمان مورد مطالعه قرار مي¬گيرد. در اين مقاله انواع فرایندهايی که موجب پيرشدگي درکامپوزيت¬هاي پرانرژي می¬شوند و عوامل مؤثر بر اين پديده مانند دماي نگه¬داري، ميزان رطوبت محيط، مهاجرت نرم¬کننده، دسترسي به اکسيژن محيط، گاز داخل کامپوزيت (حباب)، پيوندهاي غيراشباع، فرم ايزومري پيش¬پليمر و نقاط ضعف در ساختار کامپوزيت بررسي شده¬اند که با کاهش آن¬ها مي¬توان ميزان و سرعت پيرشدگي را کم¬تر کرد. در پايان به¬طور مختصر به روش¬هاي تعيين ميزان پيرشدگي و آزمون¬هاي مکانيکي، شيميايي و تجزیه و تحلیل حرارتي مورد استفاده اشاره شده است.

-