روش ساخت افزودنی یا چاپ سه بعدی، فرایندی است که طی آن اشیاء از روی مدلی سه بعدی ساخته می شوند. این روش در مقایسه با روش های ساخت کاهشی، دارای مزیت‌های بسیاری همانند تولید تک مرحله ای طرح های پیچیده و متشکل از چندین نوع ماده، کاهش زمان ساخت، قابلیت یکپارچه‌سازی اجزا و افزایش قابلیت ادغام مواد است. در حال حاضر، بیش از نیمی از قطعاتی که توسط روش ساخت افزودنی تولید می‌شوند از پلیمر ها ساخته شده اند. مواد پلیمری مانند آکریلونیتریل بوتادی‌ان استایرن، پلی‌لاکتیک اسید، پلی‌آمید و پلی‌کربنات و رزین‌های اپوکسی در فناوری چاپ سه بعدی بسیار کاربرد دارند. به تازگی استفاده از روش ساخت افزودنی در تهیه ابزارهای مورد نیاز برای جداسازی مواد، گسترش پیدا کرده است. هدف این مقاله آشنایی با روش های مختلف چاپ سه بعدی برای ساخت قطعات متفاوت پلیمری مانند ستون ها و فازهای ساکن سوانگاری، جاذب های استخراجی و تراشه¬ها است.

پلیمرزوم ها، وزیکول هایی در مقیاس نانو هستند که توسط کوپلیمرهای قطعه ای دوگانه دوست تشکیل می شوند. این سامانه ها از خواصی چون اختصاصیت مکانی، ماندگاری مناسب دارو در جریان خون و پایداری مطلوب برخوردارند؛ از اینرو کاربرد آن ها در رهایش کنترل شده ی مواد فعال زیستی مورد توجه قرار گرفته است. با انتخاب کوپلیمرهای قطعه ای مناسب، این سامانه ها قادرند با پاسخگویی به محرک های محیطی مانند دما، pH و عوامل اکسایش- کاهش، داروهای آب دوست و همچنین آب گریز را به طور کنترل شده در محل مشخص شده آزاد کنند. این توانایی بخصوص در رهایش داروهای ضدسرطان که عمدتاً آب گریز و نامحلول هستند مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله پلیمرزوم ها و کاربرد آن ها به عنوان حامل دارو معرفی می شود. روش های ساخت و سازوکار پاسخگویی به تغییرات محیطی تشریح شده و در نهایت سامانه های ساخته شده برای کنترل رهایش دارو، پروتئین، آنزیم و ژن معرفی می شوند.

مواد نانوساختار به دلیل خواص و ویژگی های منحصربه فرد و کاربرد روزافزون در دهه ی اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. نانوساختارهای صفربعدی مانند نقاط کوانتوم و یک بعدی مانند نانوالیاف با ارائه ی خواص منحصربه فرد در حیطه های بسیاری از جمله نوری، الکترونیکی و مغناطیسی کاربرد دارند. به دلیل کمبود اطلاعات در مورد این مواد، کاربرد آن ها با محدودیت روبه رو شده است. نانوالیاف ساخته شده بانقاط کوانتوم، رفتارهای نوری جالبی از خود نشان می‌دهند. استفاده از نقاط کوانتوم برای تولید نانوالیاف علاوه بر دارا بودن مزایا نسبت به رنگزاهای فلورسنتی مرسوم، خواص جالبیمانند قابلیت تنظیم طول موج نشر شده، ارائه می دهد. در این مطالعه، عوامل اثرگذار نقاط کوانتوم بر رفتار نانوالیاف بررسی می‌شود.از جمله این موارد می توان به چگونگی قرار گرفتن در نانولیف، غلظت و نحوه ی سنتز نقاط کوانتوم اشاره کرد. توده شدن نقاط کوانتوم در لیف موجب از دست رفتن برخی از خواص نوری نقاط کوانتوم می شود و تغییرات غلظت باعث تغییر در خواص ریزساختاری و نوری می شود و نحوه ی سنتز نقاط کوانتوم، خواص نوری آن ها را متأثر می کند .

آلیاژهای پلیمری به دلیل خواص مطلوب و قیمت مناسب بسیار موردتوجه قرارگرفته‌اند. سازگارکردن آلیاژها و دست یافتن به خواص بهینه همواره به‏عنوان چالش،مطرح بوده است. استفاده از نانوذرات در کامپوزیت‏ ها موجب بهبود چشمگیر خواص آن‏ها می‏شود. دراین‌بین، نانو خاک رس به علت ابعاد خاص و ضریب ظاهری بالا گزینه مناسبی است. آلیاژ پلی‏ یورتان گرمانرم/ پلی ‏پروپیلن باوجودخواص عالی، ناسازگار است و حضور نانو خاک رس موجب سازگاری این آلیاژ و بهبود خواص مکانیکی، رسانایی الکتریکی، تأخیر در اشتعال، کاهش جذب آب و... می‏شود. افزودن سازگارکننده مالئیک انیدرید سبب سازگاری بهتر و اثر هم‏ افزایی شده است. در این مقاله، مروری براثر نانو خاک رس و سازگارکننده مالئیک انیدرید بر خواص آلیاژ TPU/PPصورت می‏گیرد.

امروزه نانو الیاف به عنوان یکی از مهم ترین محصولات فنّاوری نانو در بسیاری از حوزه ها به ویژه پزشکی، مهندسی بافت، دارویی و صنایع نظامی کاربرد قابل توجهی دارد. ازآنجایی‌که الکتروریسی یکی از بهترین روش های تولید نانو الیاف تاکنون شناخته ‌شده است، لازم است تولید نانو الیاف با این روش و نیز نحوه آرایش یافتگی آن‌ها در شبکه ایجادشده به نحوی اصلاح و کنترل شود. از جمله روش هایی که می توان برای کنترل شبکه الکتروریسی استفاده کرد، اعمال نیروی خارجی است. از جمله نیروهای خارجی موثر بر فرایند الکتروریسی می توان به نیروهای مغناطیسی، الکتریکی و قرار دادن اجسام خارجی در اطراف مسیر الکتروریسی اشاره کرد. در این مقاله به بررسی مقالات در زمینه تأثیر اعمال نیروی مغناطیسی بر فرایند الکتروریسی پرداخته شده است.

امروزه با گسترش کارخانجات و وسایل نقليه، كنترل آلودگی صوتی اهمیت زیادی پیدا کرده است. آلودگی صوتی سبب آسیب رساندن به انسان و آرامش او می شود. یکی از بهترین روش ها برای کنترل صدا، استفاده از پلیمرها است. در سال های اخیر استفاده از سامانه های پلیمری به ویژه شبکه های پلیمری درهم تنیده (Interpenetrating Polymer Network (IPN)) در ساخت مواد جاذب صدا مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی عوامل موثر بر قدرت میرایی صوتی IPN از جمله اجزای تشکیل دهنده IPN، نسبت اجزای تشکیل دهنده IPN، قطبیت، نوع و مقدار آغازگر، محیط سنتز، بافر، نوع و مقدار عامل شبکه ای کننده، ترتیب خوراک دهی، نوع IPN، عامل انتقال به زنجیر و غیره است.

علوم و فناوری پلیمر دو موضوع کلیدی هستند که ضمن توسعه مواد نوین و فرایندهای پیشرفته، روی همه جوانب زندگی روزمره بشر شامل مسکن و ساختمان، علوم کامپیوتر رايانه و ملزومات‌ پزشکی و بهداشتی تا استخراج و فراورش منابع طبیعی اثر گذاشته‌اند. پیشرفت در این زمينه‌ها نیاز به آموزش‌های بنیادين و پیشرفته علوم پلیمر از مدرسه تا دانشگاه دارد. از آن‌جا که آفریقا دارای منابع غنی طبیعی مانند نفت خام، فلزات و مواد معدنی است، برای رشد و توسعه مناطق روستایی، در دو دهه اخیر این قاره، از فعالیت‌های‌کشاورزی به صنعتی با تولید محصولات نوین روی آورده‌اند که موجب افزايش نیاز به امکانات، وسایل و پژوهش‌های فزاینده شده است. پیش نیاز چنین توسعه ای، گسترش زیرساخت‌ها و تسهیلات آموزش عالی از جمله در علوم و فناوری پلیمر است. این مقاله به وضعیت آموزشی علوم پلیمر در منطقه ماورای صحرای آفریقا می‌پردازد. به صورت مشخص کشورهای بزرگ‌تر این قاره شامل نیجریه، تانزانیا و زیمباوه مورد بحث قرار می گیرد و با آفریقای جنوبی مقایسه می شود.