در این مقاله به بررسی اجمالی روش ساخت و خواص چندسازههای حاوی پلیاکسومتالات/پلیمر پرداخته شده است. پلیاکسومتالاتها POM))، خوشههای گسسته، مولکولی، حاوی اکسید فلز و دارای اندازههای مختلف، از یک تا چند نانومتر هستند که توپولوژیهای مختلف و خواص شیمیایی و الکترونیکی مت چکیده کامل
در این مقاله به بررسی اجمالی روش ساخت و خواص چندسازههای حاوی پلیاکسومتالات/پلیمر پرداخته شده است. پلیاکسومتالاتها POM))، خوشههای گسسته، مولکولی، حاوی اکسید فلز و دارای اندازههای مختلف، از یک تا چند نانومتر هستند که توپولوژیهای مختلف و خواص شیمیایی و الکترونیکی متنوعی را نشان میدهند. پلیاکسومتالاتها، اسیدیته زیادی دارند. بنابراین میتوانند کاتالیزورهای اسیدی کارآمدی برای واکنشهای خاص مانند استریشدن، آبکافت، آلکیلدار کردن فریدل-کرافتس و پلیمریشدن بازکننده حلقه تتراهیدروفوران باشند. ادغام اجزای معدنی با ماتریسهای پلیمری، باعث میشود خواص فاز معدنی با پلیمرها ترکیب شده و عملکردهای جدیدی ایجاد شود. از تودههای ساختمانی میکرومتری معدنی، برای تقویت مقاومت مکانیکی، بهبود پایداری حرارتی و شیمیایی و بهبود عملکرد مواد پلیمری استفاده شده است. با توسعه سریع فناوری نانو از پلیمرها همچنین میتوانند بهعنوان بستری برای تثبیت نانوساختارها استفاده شود. در نهایت چندسازههای حاصل، بهطور همزمان، ویژگیهای نانوساختارها و بسترهای پلیمری را خواهند داشت. روشهایی از جمله ترکیب فیزیکی، جذب الکترواستاتیکی، پیوند کووالانسی و اصلاح ابر مولکولی، روشهای اصلی برای ترکیب پلیاکسومتالات در ماتریسهای پلیمری آلی یا معدنی (بهعنوان مثال سیلیس) هستند. چندسازههای پلیاکسومتالات/پلیمر دارای ویژگیهای مختلف از جمله ویژگیهای نوری، الکتریکی یا کاتالیزوری منحصربهفرد پلیاکسومتالات و قابلیت پردازش و پایداری مطلوب ماتریسهای پلیمری هستند. چندسازههای پلیاکسومتالات/پلیمر میتوانند در اپتیک، الکترونیک، زیستشناسی، پزشکی و کاتالیز کاربرد داشته باشند.
پرونده مقاله