چکیده مقاله

ژلاتین‌متاکریلات یا ژلما حاصل واکنش پلیمر طبیعی ژلاتین و متاکریلات انیدرید است. در این واکنش، ژلاتین توسط متاکریلات عامل¬دار می¬شود. هیدروژل ژلاتین عامل¬دارشده با متاکریلات در سال¬های اخیر با توجه به خواص زیستی و فیزیکی مناسب آن به طور وسیع برای کاربردهای مختلف پزشکی استفاده شده است. هیدروژل ژلما به¬طور گسترده¬ای در مهندسی بافت از جمله مهندسی بافت استخوان، غضروف، قلب و عروق، به-کار می¬رود. این پلیمر در تحقیقات سلول¬های بنیادی، نشانه‌گذاری سلولی، دارورسانی و انتقال ژن و زیست-سازگاری جایگاه ویژه¬ای دارد. سامانه¬های هیدروژل ترکیبی همچنین می¬توانند با مخلوط کردن ژلما با نانوذراتی مانند نانولوله¬های کربنی و اکسیدگرافن و پلیمرهای دیگر برای ایجاد شبکه¬هایی با خواص خاص در کاربردهای زیستی مورد استفاده قرار گیرند. به بیان دیگر، در کنار خاصیت زیست¬سازگاری و زیست¬تخریب¬پذیری این ماده، با استفاده از نانوکامپوزیت¬ها می¬توان به خواص مطلوب دیگر مانند رسانایی و خواص ¬مکانیکی دست یافت. به¬کارگیری نانوکامپوزیت¬های هیدروژلی بر پایه ژلما به دلیل خواص منحصر به فرد، آینده امیدوارکننده¬ای را در کاربرد این مواد در مهندسی پزشکی نوید می¬دهد.